Groetjes uit Amsterdam

Ni Hao from Beijng,

Waar we al lange tijd voor vreesden, is dan nu werkelijkheid geworden. Ons laatste verslag, en dit allemaal vanuit Beijng, China. Wat een cultuurshok voor ons als ex-kiwi's, we zouden er een indrukwekkend boek over kunnen schrijven. Gaan we niet doen.

Het begon allemaal al bij aankomst. Na een reis van 19 uur waren we dan eindelijk op plaats van bestemming. Het hotel werd de volgende, we hoefden alleen nog naar het centrum te gaan met de metro.. Waar plots een Chinees voor onze Europese voeten stond met de vraag waar we vandaan kwamen en wat we in Beijing kwamen doen. Hij sprak Engels ( wat allleen al een zeldzaamheid is hier, aangezien elke Chinees tegen je begint te praten in Mandarin alsof je hier al heel je leven woont)

Onze Ming, die vorig jaar zijn studie als doktor heeft afgerond in Hamburg, liet ons meteen de route naar het hotel zien en heeft ons de Chinese, traditionele gebruiken bijgebracht. Toch wel makkelijk als nieuwkomers in zo'n miljoenenstad als Beijng om te weten dat spugen, boeren en slurpen erg netjes zijn hier. Ons voorgevoel op de vraag waarom Google, Facebook, YouTube en andere social media het allemaal niet deden, werd bevestigd door een fluisterende Ming. Government.

Toen hij ons vroeg hoe oud we hem in zouden schatten, zeiden we voorzichtig begin twintig ( al dachten we eerder aan zestien) Hij bleek dichter bij de veertig te zitten ( en nee, het was geen plastische dokter) Hierna gaf hij zelf al gauw aan dat we vrienden waren. Om onze vriendschap te vieren zijn we diezelfde avond naar een traditionele Oud-Chinese theatervoorstelling geweest met optredens vol Kungfu, Kaligrafie en Diabolo's.

Op onze eerste dag in Beijng stonden al meteen een paar hoogtepunten op het program. Na het Olympisch park met het bekende Birdnest, het Olympisch zwembad ' Aquacube' en de Olympic Towers. Na deze sportieve activiteit zijn we doorgegaan naar het Summer Palace, waar we onze eerste Chinese tempels zien. Na een lange dag was het hoog tijd voor wat lekkers, en waar anders konden we beter zijn dan op de local foodmarket van Beijing, waar lekkernijen als vogelsspin, duizendpoot en zeepaardjes op stok ons voorgeschoteld werden. De volgende dag staat The Great Wall op ons menu.

Wederom een mooie dag voor de boeg, het is dan wel wat frisjes, maar zo zijn we in ieder geval alweer helemaal gewend als we weer in NL zijn. Eerst nog even boodschappen doen bij de super om de hoek, net als gister, dachten we. Wat bleek, er is in 24 uur geen supermarkt meer, maar er staat een compleet, spiksplinternieuwe apotheek. De nieuwe muren waren nog niet droog! Het werd gauw genoeg weer bevestigd. In Beijing kan alles. Aan personeel overigens ook geen tekort hier, dat merken we overal. Van mensen die de deur voor je open houden bij de wc tot mensen die je waarschuwen bij de roltrap voor het opstapje. Het is er gelijk. De mensen die je tijdens het spitsuur de metro inpersen vinden we het hardste werken. Mag ook gezegd worden.

Enfin. Na onze verbazenis over de verdwenen supermarkt gaan we weer over naar de orde van de dag. De Chinese muur. In plaats van de de metro nemen we vandaag de trein naar het plaatsje Badaling. Daar lopen we ff een stukje van de muur, dachten we. Waar de muur zo nu en dan haaks omhoog lijkt te lopen, houden we de pas er toch goed in. Niet voor te stellen hoe die Chinezen dit ooit hebben kunnen bewerkstelligen ( zelfs niet na de transformatie van de super in een dag) . Taai volk, dat is een ding wat zeker is. Bij terugkomst van de muur, wippen we toch nog even langs bij het Olympisch stadion, even checken hoe dit kunstwerk er in het donker bijstaat.

Tempels hebben ze hier ook in overvloed, die gaan we dan ook maar eens bekijken. Na de Lama-, Confucius- en de Tempel of Heaven te hebben gezien, waar je trouwens spontaan astmatische aanvallen krijgt door de walm wierook die er hangt, zetten we in op de Hutongs. De oude (wederom traditionele) wijken van de locals. Ontzettend sfeervol en kleurrijk.

Dan was daar onze laatste dag, tijd voor De Verboden Stad en Het Plein van de Hemelse Vrede. Tijdens ons verblijf hier merken we ook dat wij hier een bezienswaardigheid zijn. Mensen die stiekem foto's maken of sommigen die op je afstappen met de Chinese vraag of ze met je op de foto mogen. Nie nou! Zeiden we wel eens, waarna ze dolblij Ni Hao terug zeiden en naast ons kwamen staan. Dertig poses later mochten we weer verder lopen. Op de heenweg probeerde een fietstaxi ons nog op te lichten door voor vertrek een rit van 3 Yuan aan te bieden, en vervolgens tweeënhalve minuut (niet wetende dat het zo dichtbij was) later op plek van bestemming 300 Yuan te vragen (omgerekend 40,00€). Nò! Geloof niet dat die fietstaxi's hier zoveel per minuut verdienen. Kortom, het werd tijd voor ons om richting vliegveld te gaan voor de laatste vlieguren richting Amsterdam.

Het waren 4 top maanden! Wat hebben we veel gezien, en nog meer genoten! Het normale leventje begint morgen weer. Dat betekent brood van Barten en pompoensoep van Franka. Daar hebben we ook wel weer zin in! Bedankt voor jullie reacties, en leuk dat jullie onze verhalen lazen. Hopelijk hebben we jullie een beetje mee laten genieten van onze droomreis ;) Tot snel!

Inmiddels hebben we onze voeten weer op Nederlandse bodem gezet!

Groetjes!
P.s het is nog steeds aan ;)