Neel en Toby in Nieuw Zeeland

Neel en Toby in Nieuw Zeeland.

Het heeft even geduurd maar ook vanuit Nieuw Zeeland ons een na laatste verslag. Deze keer vanuit Auckland, wat ons begin en ook het eindpunt van de trip naar kiwi-country is.

Toen we 3,5 week geleden aankwamen vanuit Melbourne, hebben we ook hier een camper gehuurd voor onze trip.

Als eerste bestemming stond Cape Reinga op de planning. Het noordelijkste puntje van het land. Indrukwekkende landschappen en steden/dorpen waarvan we de naam niet eens van gaan proberen te typen. Hierna gaat onze trip zuidelijker, we hebben immers ook geen keus. Op onze weg terug richting Auckland stoppen we in het plaatsje Whangarei. Alleen even een korte stop (dachten we) bij de Nieuw Zeelandse Gamma (even de mail en voetbaluitslagen checken) waar we per toeval worden aangesproken door een nieuwsgierige local. De volgende morgen verlaten we het huis van Laurence (62) en Janice (58) gedoucht en wel, met schone kleren, een volle maag en een hoop verhalen rijker. Een warmer welkom hadden we ons niet kunnen wensen, Laurence heeft ons ook een middag rondgebracht naar wat bezienswaardigheden van Whangarei, waaronder de haven, waar toevallig de boot van Laura ' het zeilmeisje uit Nederland' lag waarmee ze de wereld rond heeft gevaren. Via een dagje Auckland, rijden we richting Wellington waardoor we het ene nationale park na het ander national park passeren. Wellington: daar waar we de overtocht naar Zuidereiland zullen gaan maken. Qua natuur schijnt het zuider- nog mooier te zijn dan op het Noordereiland.. Qua gastvrijheid durven we daar nog geen uitspraken over te doen!


Zuidereiland - We zetten in richting het Abel Tasman National Park. Om de dagen daarna zuidwaarts te gaan via de westkust . Na Fox Glacier en de Fransz Jozef Glacier komen we aan in Queenstown. Bungeejumpen of ' The Big Swing' laten we toch linksliggen, we kiezen voor een cruise tussen de fjorden van Milford Sound. Vijf uurtjes enkele reis door Fjordenland, maar je krijgt niet de kans om weg te sukkelen. Amazing mother nature. 2 uurtjes onze ogen uitkijken op de cruise en we doen dezelfde weg terug.

Het volgende hoogtepunt was al geboekt, dus er werd weer gereden. Deze keer richting Akaroa, een plaatsje aan de oostkust vlakbij Christchurch. Daar kun je met wilde Hector dolfijnen zwemmen. De enige dolfijnensoort die alleen in Nieuw- Zeeland te vinden is. Althans daar mochten we vanuit gaan door de niet-gezien-geld- terug garantie die het bedrijf die luistert naar de naam '' The Black Cat'' ons te bieden had.

Dat ze er wel degelijk zitten, werd ons al snel duidelijk, verschillende dolfijnen begroetten ons.. Waarna ze ons weer net zo gauw uitzwaaien. '' We hebben ze in ieder geval al gezien!'' Zeiden we nog lachend tegen elkaar. Toen konden we daar namelijk nog om lachen. We waren alleen niet de enige die ze gezien hadden, de dag voor onze trip zwommen er namelijk een aantal killer whales, oftewel orka's in de baai. Aangezien dolfijnen een feestmaaltje zijn voor deze freewilly's, waren onze welbeloofde hectordolfijntjes niet zo speels tijdens onze trip.. Hoopvol en klappertandend hebben we meerdere pogingen gedaan in het grote dompelbad wat ze hier de Pacific Ocean noemen. Maar het was tevergeefs, ze waren niet in voor een potje waterworstelen met deze twee. De vraagtekens die we overigens hadden over waarom de touroperator nou ' The Black Cat ' heette, verdwenen dan weer wel als sneeuw voor de zon.. Helaas Pindakaas..

Ware het niet, dat wij geen stelletje reizigers zijn.....zonder een plan B( Toby's aanpak). Het was alleen vooraf niet te plannen, ( Neel's aanpak) omdat afgelopen November Kaikoura werd getroffen door een aardbeving die scoort met een 7,8 (!) op de schaal van Richter. Hierdoor zouden er een heleboel wegen zijn gesloten, en was het uberhaupt de vraag of niet alle dolfijnen ciao ciao hadden gezegd tegen Kaikoura na de beving. Na een telefoontje was er enige opheldering. We hadden geluk, er was nog plek voor ons 2 dagen later dan onze warming-up dolphin swimming in Akaroa.

Kaikoura - De wekker gaat om 4:30. Echt een tijd waarbij je al spontaan zin hebt om 2 uur later in de oceaan van 13 graden te liggen.. Je moet er iets voor over hebben om met wilde Dusky Dolphins ( voor de oplettende lezer is dit inderdaad een andere soort dolfijn dan in Akaroa) te zwemmen.

De Dusky's komen s'ochtends vroeg van open zee gezwommen, om dichter bij de kust eten te zoeken in de Kaikoura Canyon. Soort van Grand Canyon maar dan onderwater. Dit walhalla voor marinelife lokt allerlei soorten walvissen, dolfijnen en orka's naar deze plek vanwege het overvloed aan plankton en andere lekkernijen. We hebben geluk, een groep van tientallen, misschien wel honderden dolfijnen zien we springen, en een paar tellen later liggen we al in het water. Om de interesse van de dolfijnen te trekken moeten we geluid maken door onze snorkel. (Vandaar de succesvolle lokroep die je hoort op het filmpje:)). We plonzen 5 keer in het water om vervolgens weer terug te varen naar het vaste land. Wat een bijzondere ervaring was dit!

Gek om te bedenken dat van onze dolfijnentrip precies 3 maanden geleden weinig sprake was. Een enorme aardbeving trof Kaikoura. De eerste weg, was na 1 maand pas weer open. De schade was overal nog steeds goed te zien en het was best heftig om de verhalen van de locals te horen, die overigens blij zijn dat er toch nog mensen de moeite nemen om naar hun dorp te komen. Tuuuurlijk. Zo zijn we.

Om de Ferry in Picton naar het Noordereiland te pakken moeten we 450 km omrijden. De hoofdweg blijft namelijk nog een jaar dicht voor herstel, als je hoort dat sommige stukken wegdek 5 meter omhoog zijn gekomen klinkt dat ook niet zo gek. Gelukkig is omrijden in dit land geen straf. Alleen qua benzineprijs misschien..

Terug op Noordereiland gaan we richting Tongariro National Park. Hier wacht de Tongariro Alpine Crossing van 19,6km. Volgens Lonely Planet de mooiste hike ter wereld. Het kost een paar adems om boven te komen maar het is aboluut de moeite waard. En dat terwijl het uitzicht deze dag niet veel verder dan 200 meter in plaats van de gebruikelijke 200 kilometer reikte. Maar om in de wolken te lopen is ook wel erg cool, letterlijk en figuurlijk.

The day after.. Na inspanning komt een welverdiende ontspanning. En waar kan dat beter dan in Rotorua, Hell's Gate wel te verstaan. Thermologische zwavelbaden en modderpoelen wachten op ons om de spierpijn te doen slijten. De dag daarop gaan we richting Auckland, om ons bed op wielen van de afgelopen weken weer in te leveren. We blijven steken op 5500 kilometers.

Genoeg natuur en gereden! China Airlines is calling. Morgen 12,5 uur in het vliegtuig, richting Shanghai, waar we onze overstap hebben voor onze laatste (!!!) bestemming: Beijng.

Nieuw- Zeeland, een prachtig land, waar we ons wederom kostelijk vermaakt hebben met al het moois wat dit land te bieden heeft. De tijd is gevlogen, behalve tijdens de klim van de Tongariro vulkaan.

Volgend weekend, voordat we vertrekken zullen we ons laatste verslagje vanuit China schrijven. En dat allemaal weer gewoon in een lange broek. ( wordt nog zoeken in de backpack)

Groetjes van ons.
Ps. Voor de foto's kun je het best klikken op: ga naar het overzicht en daarna Neel en Toby in Nieuw Zeeland. Hieronder missen we er een paar.