Toby & Neel In donesie - Java
Blijf op de hoogte en volg Neel & Toby
02 November 2016 | Indonesië, Batavia
We zijn na verschillende vluchten, veilig gearriveerd in het drukke (27 miljoen inwoners) Jakarta, hoewel we onze eerste paar dagen hadden gepland om bij te komen van de vlucht, kunnen we jullie dan toch mededelen dat de jetlag dan ook daadwerkelijk is ingeslagen als een bom.
Zo gaf de klok ons de eerste nacht in het hotel aan dat het 2 uur was. Klaarwakker, gedoucht en wel stond Neel nietsvermoedend bij de deur om naar de vogeltjesmarkt te gaan. Toby rook inmiddels onraad.. en dat was niet voor niets, bij het openen van de kamerdeur was ALLES pikdonker. Mendeniej, het was 2 uur s' nachts!!
Toby begint gelukkig dag voor dag steeds meer in het ritme te komen, bij Neel lijkt dit nog niet helemaal het geval. Als die het aantal schapen wat ze telt iedere nacht bij elkaar op zou tellen, kon ze vrijwel heel Indonesië trakteren tijdens het Offerfeest.
Dat de mensen hier moslim zijn weten we ook mede door de dagelijkse wekker die om half 5 uit de minaret klinkt, wij draaien ons dan, met onze neuzen richting Mekka weliswaar, nog een paar keer om. ( Want zeg nou zelf, je dient toch enigszins mee te gaan in de cultuur van zo'n land).
Vanuit Jakarta hebben we dus nog niet zo'n spannend nieuws. We hebben de afgelopen dagen ( gewoon overdag) de Pramuka vogeltjesmarkt bezocht en Kota Kasa Blanka, een mega shoppingmall waar we ons vooral kostelijk hebben vermaakt in een spellenhal. ( Toon Barten, ik zeg je die flipperkast op je kamer is er NIETS bij, jij zou je alleen al in die hal 4 maanden kunnen vermaken). We laten voor de sfeer gedurende dit schrijven maar in het midden wie er als verliezer uit de bus kwam. ( Is er eigenlijk een vrouwelijk woord voor verliezer?)
Na 3 dagen Jakarta, wat overigens meer dan genoeg is, zijn we met de trein van Gambir station richting Bandung CS gevaren. 3,5 uur sloppenwijken, jungle en rijstvelden. Eenmaal in het Parijs van Java stonden de taxi drivers weer te dringen om ons naar de bestemming Rumah Apel te vervoeren.
Rumah Apel, ons verblijf voor 3 nachten is een groot huis dat wordt beheerd door Jimmy en Joyce. Met de lege kamers van de 7 kinderen zijn ze een bed en breakfast begonnen. Meevaller voor ons was dat ze allebei aardig Nederlands spraken, dat kwam nog goed van pas aangezien we gedurende ons verblijf daar erg ziek zijn geweest. Uiteindelijk hebben we besloten om nog maar een dag extra te blijven, zodat we toch nog wat van Bandung hebben gezien, en niet alleen maar de blauw-gebloemde tegeltjes op de badkamervloer van het guesthouse.
Geregeld via de Indonesische Uber, stond daar dan de volgende dag netjes Uto voor de deur, onze chauf die ons de hele dag van plek naar plek zou brengen. Merkwaardig was wel dat de taxi een uur voor aanvang (6:00) al voor de deur stond. Dan sta je als Hollander toch even raar te kijken, om over Neel nog niet te spreken...
Eerst de Tabing Kratan, het hoogste punt van Bandung, met een mooi uitzicht over de stad. Vanuit daar met onze Indonesische Belg Uto, jawel het bestaat echt, richting de Floating Market in Lembong. Kleurrijke bootjes en veel Javaans eten, en dat allemaal op een wankel bootje vol wokpannen en kroepoek. Daarna een ritje richting Hot Springs. Het verkeer hier op Java is trouwens niet voor hartpatiënten weggelegd; Ongelofelijk druk en ontelbaar veel brommers. Op de enkelbaanse wegen, is het de kunst om zo lang mogelijk recht op elkaar af te rijden en vervolgens net op tijd uit te wijken. Tegemoetkomend verkeer in het centrum, kent gelukkig wel zijn of haar weghelft door middel van een gespannen touwtje. Daarnaast zijn er extra bonuspunten te verkrijgen, door zoveel mogelijk te claxonneren en te seinen met grootlicht. Even terug naar de Hot Springs, leuke trekpleister die in het weekend is overladen met Indonesische toeristen uit de stad. Vandaag, op Maandag is dat gelukkig niet het geval. Veel watervallen en warmwaterbronnen om even te chillen. Daarna gaan we naar de laatste bezienswaardigheid van de dag, een bamboe concert. Onderweg regelmatig een ''Amai Amai'' van onze Uto naar andere automobilisten, en wij maar lachen.. en kruisjes slaan op d'n goede afloop. We zijn aangekomen bij Udjo, een school waar kinderen uiteraard leren, en daarnaast vooral met muziek en dans bezig zijn. Muziek maken ze alleen met instrumenten gemaakt van bamboe. In de voorstelling van 1,5 uur hebben we dat allemaal kunnen zien, en we hebben zelf ook nog onze kunsten (moeten) vertonen aan het publiek. Hier zijn uiteraard geen beelden van..
Van het Parijs van Java, trouwens de enige vergelijking met het echte Paris in France die wij hebben kunnen bedenken,is dat ze hier ook amper Engels spreken, gaan we richting Yogyakarta. Wat een lange treinrit leek te gaan duren (8 uur), bleek na een uurtje onderweg te zijn al alleszins mee te vallen, de prachtige rijstvelden en theeplantages, kwamen ons met zonnestralen tegemoet.
Eenmaal gearriveerd op het treinstation, stond Hendro ons op te wachten. Hendro is het neefje van onze Jimmy uit Bandung, en zorgden voor ons vervoer gedurende ons verblijf in Yogyakarta. Zo ging vanochtend de wekker om half 4 om de zonsopkomst te mogen bewonderen vanuit Punthuk Setumbu, een plek waar we uitzicht hadden over bergen, de vulkaan, en verschillende tempels. Na de zonsopkomst hebben we een bezoekje gebracht aan de grootste Boeddhistische tempel ter wereld: Borobudur. Daarna zijn we naar Prambanan gegaan, het grootste Hindoe-Javaanse tempelcomplex in Indonesië. Na dit intensieve dagje, werd het tijd om met de beentjes omhoog te gaan in onze hotelkamer, dit niet alleen omdat er ratten lopen, maar ook voor Toby's herstel. Vanavond lekker op tijd naar bed zodat we morgen op tijd, op het juiste vliegveld, kunnen vertrekken naar onze volgende bestemming: BALI, HERE WE COME.
Vliendelijke gloetjes,
Mr. Tobbi & miz Neil.
Zo gaf de klok ons de eerste nacht in het hotel aan dat het 2 uur was. Klaarwakker, gedoucht en wel stond Neel nietsvermoedend bij de deur om naar de vogeltjesmarkt te gaan. Toby rook inmiddels onraad.. en dat was niet voor niets, bij het openen van de kamerdeur was ALLES pikdonker. Mendeniej, het was 2 uur s' nachts!!
Toby begint gelukkig dag voor dag steeds meer in het ritme te komen, bij Neel lijkt dit nog niet helemaal het geval. Als die het aantal schapen wat ze telt iedere nacht bij elkaar op zou tellen, kon ze vrijwel heel Indonesië trakteren tijdens het Offerfeest.
Dat de mensen hier moslim zijn weten we ook mede door de dagelijkse wekker die om half 5 uit de minaret klinkt, wij draaien ons dan, met onze neuzen richting Mekka weliswaar, nog een paar keer om. ( Want zeg nou zelf, je dient toch enigszins mee te gaan in de cultuur van zo'n land).
Vanuit Jakarta hebben we dus nog niet zo'n spannend nieuws. We hebben de afgelopen dagen ( gewoon overdag) de Pramuka vogeltjesmarkt bezocht en Kota Kasa Blanka, een mega shoppingmall waar we ons vooral kostelijk hebben vermaakt in een spellenhal. ( Toon Barten, ik zeg je die flipperkast op je kamer is er NIETS bij, jij zou je alleen al in die hal 4 maanden kunnen vermaken). We laten voor de sfeer gedurende dit schrijven maar in het midden wie er als verliezer uit de bus kwam. ( Is er eigenlijk een vrouwelijk woord voor verliezer?)
Na 3 dagen Jakarta, wat overigens meer dan genoeg is, zijn we met de trein van Gambir station richting Bandung CS gevaren. 3,5 uur sloppenwijken, jungle en rijstvelden. Eenmaal in het Parijs van Java stonden de taxi drivers weer te dringen om ons naar de bestemming Rumah Apel te vervoeren.
Rumah Apel, ons verblijf voor 3 nachten is een groot huis dat wordt beheerd door Jimmy en Joyce. Met de lege kamers van de 7 kinderen zijn ze een bed en breakfast begonnen. Meevaller voor ons was dat ze allebei aardig Nederlands spraken, dat kwam nog goed van pas aangezien we gedurende ons verblijf daar erg ziek zijn geweest. Uiteindelijk hebben we besloten om nog maar een dag extra te blijven, zodat we toch nog wat van Bandung hebben gezien, en niet alleen maar de blauw-gebloemde tegeltjes op de badkamervloer van het guesthouse.
Geregeld via de Indonesische Uber, stond daar dan de volgende dag netjes Uto voor de deur, onze chauf die ons de hele dag van plek naar plek zou brengen. Merkwaardig was wel dat de taxi een uur voor aanvang (6:00) al voor de deur stond. Dan sta je als Hollander toch even raar te kijken, om over Neel nog niet te spreken...
Eerst de Tabing Kratan, het hoogste punt van Bandung, met een mooi uitzicht over de stad. Vanuit daar met onze Indonesische Belg Uto, jawel het bestaat echt, richting de Floating Market in Lembong. Kleurrijke bootjes en veel Javaans eten, en dat allemaal op een wankel bootje vol wokpannen en kroepoek. Daarna een ritje richting Hot Springs. Het verkeer hier op Java is trouwens niet voor hartpatiënten weggelegd; Ongelofelijk druk en ontelbaar veel brommers. Op de enkelbaanse wegen, is het de kunst om zo lang mogelijk recht op elkaar af te rijden en vervolgens net op tijd uit te wijken. Tegemoetkomend verkeer in het centrum, kent gelukkig wel zijn of haar weghelft door middel van een gespannen touwtje. Daarnaast zijn er extra bonuspunten te verkrijgen, door zoveel mogelijk te claxonneren en te seinen met grootlicht. Even terug naar de Hot Springs, leuke trekpleister die in het weekend is overladen met Indonesische toeristen uit de stad. Vandaag, op Maandag is dat gelukkig niet het geval. Veel watervallen en warmwaterbronnen om even te chillen. Daarna gaan we naar de laatste bezienswaardigheid van de dag, een bamboe concert. Onderweg regelmatig een ''Amai Amai'' van onze Uto naar andere automobilisten, en wij maar lachen.. en kruisjes slaan op d'n goede afloop. We zijn aangekomen bij Udjo, een school waar kinderen uiteraard leren, en daarnaast vooral met muziek en dans bezig zijn. Muziek maken ze alleen met instrumenten gemaakt van bamboe. In de voorstelling van 1,5 uur hebben we dat allemaal kunnen zien, en we hebben zelf ook nog onze kunsten (moeten) vertonen aan het publiek. Hier zijn uiteraard geen beelden van..
Van het Parijs van Java, trouwens de enige vergelijking met het echte Paris in France die wij hebben kunnen bedenken,is dat ze hier ook amper Engels spreken, gaan we richting Yogyakarta. Wat een lange treinrit leek te gaan duren (8 uur), bleek na een uurtje onderweg te zijn al alleszins mee te vallen, de prachtige rijstvelden en theeplantages, kwamen ons met zonnestralen tegemoet.
Eenmaal gearriveerd op het treinstation, stond Hendro ons op te wachten. Hendro is het neefje van onze Jimmy uit Bandung, en zorgden voor ons vervoer gedurende ons verblijf in Yogyakarta. Zo ging vanochtend de wekker om half 4 om de zonsopkomst te mogen bewonderen vanuit Punthuk Setumbu, een plek waar we uitzicht hadden over bergen, de vulkaan, en verschillende tempels. Na de zonsopkomst hebben we een bezoekje gebracht aan de grootste Boeddhistische tempel ter wereld: Borobudur. Daarna zijn we naar Prambanan gegaan, het grootste Hindoe-Javaanse tempelcomplex in Indonesië. Na dit intensieve dagje, werd het tijd om met de beentjes omhoog te gaan in onze hotelkamer, dit niet alleen omdat er ratten lopen, maar ook voor Toby's herstel. Vanavond lekker op tijd naar bed zodat we morgen op tijd, op het juiste vliegveld, kunnen vertrekken naar onze volgende bestemming: BALI, HERE WE COME.
Vliendelijke gloetjes,
Mr. Tobbi & miz Neil.
-
02 November 2016 - 16:09
Ivon:
Awesome!!! Baliiiii, ik ben jaloers! Maar wel verdiend na zo'n hobbelige start! Enjohooooy! X -
02 November 2016 - 17:30
Sophie:
En pas een ruime week weg.. wat hebben jullie al veel gedaan! Ik ben nog steeds jaloers... -
02 November 2016 - 18:24
Lieke:
Wat een verhaal en wat schrijven jullie ontzettend leuk zeg!! Erg leuk om te lezen wat jullie allemaal meemaken! Geniet in Ballii! Xie akkie -
02 November 2016 - 18:48
Anoniempje:
Op het vliegveld niet vergeten in te checken bij de juiste Bali.
(Lachsalvo) -
02 November 2016 - 19:10
Anouk:
Dear Mr. Tobbi & miz Neil,
Goede naamkeuze van deze locale bevolking...;) Mooie trips al ondernomen!
En dat zelfs Uber daar een begrip is...;) te grappig! Weetje: In NYC zijn er meer Uber taxi's dan de normale gele taxi's...kan je je voorstellen hoeveel dat er dan wel niet zijn?!?!
Geniet van Bali (Seminyak, Ubud, Uluwatu) en al het andere moois!
Hello taxi, hello massage..je gaat niet non stop horen!! haha!
X Anouk -
02 November 2016 - 20:08
Mitsie:
Ja Nelis bij n echt avondmens gaat t idd ff duren voor je in t ritme zit -
02 November 2016 - 20:12
Mitsie:
En bij Mr toppie zit ook t schrijven in de genen -
03 November 2016 - 10:51
Tante Zus - Ome Wim:
Hoi Toby en Neel, goede morgen globe-trotters met aandacht jullie reisverslag gelezen met daarbij prachtige foto's van de gordel van s'maragd.wij genieten ervan op deze mistige herfstdag en zouden bijna jaloers worden maar wij gunnen het jullie van harte en blijf er van genieten,groetjes en tot Wederhoren, tante Zus - ome Wim. -
03 November 2016 - 12:24
Lenneke:
Verdikkeme wat mooi!
En wie schrijft er zo mooi van juliie? -
03 November 2016 - 13:03
Marion:
Wat leuk geschreven en wat een belevenissen in zo'n korte tijd ! Het vliegen is dus alles meegevallen? Een hele fijne tijd samen en geniet er van. Ik kijk uit naar jullie volgende verslag ! -
03 November 2016 - 17:51
Lambert Verhoeven:
Jongelui,
fraaie plaatjes, ik ken ze nog van vroeger. Dat kun je op mijn leeftijd zeggen. Ik vond Java toen al veel op Nijnsel lijken en dat is niet veranderd zo te zien. Ook hier is het mistig geweest en vriest het niet, net als op Java. Wij zijn net terug uit Rome, helaas vergeten ons te laten vaccineren tegen aardbevingen. Niet zo handig. Verder weinig opwinding hier, het terugzetten van de klok was nog het meest opwindende van de afgelopen dagen. Je moest er wel tot 03.00 uur voor opblijven. Erp en PSV weer verloren, dus ook daarin schuilen geen verrassingen.
Volgende week de verkiezingen in de USA, de moeite waard om daar voor op te blijven. Geen idee hoe laat het dan bij jullie is, ik denk een paar dagen later...
Gaat het een beetje met de brace, zal toch een bezienswaardigheid zijn in Indonesië, een collectorsitem. Maar goed verkopen als je hem niet meer nodig hebt. Neel, ik heb nog een klant bij voor jou: schoenen (ze heeft wel moeilijke voeten), een tas en een riem. Graag in termijnen betalen.
Ik hang nu op want ik ruik de zuurkool en de buikloopvrije rookworst. Ik hoop voor jullie dat er ook een HEMA op Bali is om te kunnen genieten van een heerlijke Javaanse rookworst. Hopelijk zijn jullie je HEMA-bonuskaart niet vergeten. Vanavond Feyenoord op tv, dus dat wordt voor jullie ook weer rond 03.00 uur de wekker zetten.
Selamat bersenang senang (veel kijkplezier).
Groeten uit Nijnsel-West.
-
03 November 2016 - 18:18
Ome Nol En Tante Erna:
Toby en Neel,
Onze complimenten voor jullie mooie en duidelijke reisverslag. Alle begin is nu eenmaal moeilijk, maar jullie slaan je er wel doorheen. Al veel indrukken opgedaan! Blijf genieten, ook bij tegenslagen. Dat schijnt bij zo'n mooie reis nu eenmaal te horen. Keep smiling en geniet van al het moois! Tot het volgende nieuws!
-
04 November 2016 - 19:30
Wilma:
He reizigers, ziet er goed uit. Super leuk verslag en leuke plaatjes. Is genieten, ook voor ons. Begint het Zwitserleven gevoel al te kriebelen......?
Geniet ervan. Zie al weer uit naar jullie volgende verslag. Groetjes, ook van Coen. -
07 November 2016 - 14:30
Sjoerd Franssen:
Hee reizigers, mooi verhaal en leuk geschreven, zeker een zoon van Wilton? Ik zie dat Toby zijn go-pro al meer gebruikt heeft dan op zijn vorige vakantie! Nog veel plezier!
-
22 November 2016 - 21:23
Wilma:
Hé jongelui, hoe gaat ie? Verloopt alles naar wens? Ben zeer benieuwd naar jullie relaxed leventje op Bali. Is het gelukt met de duikcursus? Groetjes, ook wederom van Coen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
